Author :
Abstract
Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB), hiperaktivite, dikkat eksikliği ve dürtüsellik ile karakterize nörogelişimsel bir bozukluktur. Günümüzde DEHB tedavisinde uyarıcı olarak ilk tercih olan metilfenidat (MPH) ilk kez 1944 yılında üretilmiş ve 1954 yılında Ritalin adı ile piyasaya sürülmüştür. DEHB kalıtım derecesinin %70-80 civarında olduğu tahmin edilmektedir. DEHB'nin beyindeki nörotransmitter sistemlerinin işlev bozuklukları ile ilişkili olduğu düşünülmektedir. Bu nörotransmitterler arasında dopamin ve noradrenalin öne çıkmaktadır. DEHB'de sol prefrontal korteks sıklıkla etkilenir. Çalışmalar, DEHB'li çocukların beyin hacimlerinin tüm bölgelerde kontrol grubuna göre daha düşük olduğunu gösteriyor. MPH ve amfetamin dahil psikostimulanlar, DEHB'li hastalar için birinci basamak farmakoterapidir. Klonidin ve guanfasin gibi alfa-2 agonistleri, çocuklarda ve ergenlerde DEHB'yi tedavi etmek için kullanılabilir. Atomoksetin ve alfa-2 reseptör agonistleri (örneğin guanfasin ve klonidin) etkilidir ancak psikostimulanlardan daha az etkilidir. DEHB için kullanılan diğer ilaçlar arasında antidepresanlar (örneğin, bupropion, trazodon), atipik antipsikotikler (örneğin, risperidon, aripiprazol) ve duygudurum dengeleyiciler (örneğin, karbamazepin) bulunur. Halihazırda onaylanmış ilaçlarla tedavi edilen hastaların önemli bir kısmı yanıt vermediğinden ve/veya yetersiz etkinlik gösterdiğinden, yeni etki mekanizmalarına sahip yeni ilaçlara ihtiyaç vardır.
Keywords
Abstract
Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) is a neurodevelopmental disorder characterized by hyperactivity, attention deficit, and impulsivity. Today, methylphenidate (MPH), which is the first choice as a stimulant in the treatment of ADHD, was first produced in 1944 and introduced to the market under the name Ritalin in 1954. ADHD heritability is estimated to be around 70–80%. ADHD is thought to be associated with dysfunctions of neurotransmitter systems in the brain. Among these neurotransmitters, dopamine and noradrenaline are prominent. The left prefrontal cortex is frequently affected in ADHD. Studies are showing that the brain volumes of children with ADHD are lower in all regions compared to the control group. Psychostimulants, including MPH and amphetamine, are first-line pharmacotherapy for patients with ADHD. Alpha-2 agonists such as clonidine and guanfacine can be used to treat ADHD in children and adolescents. Atomoxetine and alpha-2 receptor agonists (eg guanfacine and clonidine) are effective but less so than psychostimulants. Other medications used for ADHD include antidepressants (eg, bupropion, trazodone), atypical antipsychotics (eg, risperidone, aripiprazole), and mood stabilizers (eg, carbamazepine). New drugs with new mechanisms of action are needed, as a significant proportion of patients treated with currently approved drugs do not respond and/or show insufficient efficacy.
Keywords
- 1. Cantwell D. P. (1996). Attention deficit disorder: a review of the past 10 years. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 35(8), 978 987. https://doi.org/10.1097/00004583-199608000-00008 Polanczyk, G. V., Willcutt, E. G., Salum, G. A., Kieling, C., & Rohde, L. A. (2014). ADHD prevalence estimates across three decades: an updated systematic review and metaregression analysis. International journal of epidemiology, 43(2), 434 https://doi.org/10.1093/ije/dyt261 Danielson, M. L., Bitsko, R. H., Ghandour, R. M., Holbrook, J. R., Kogan, M. D., & Blumberg, S. J. (2018). Prevalence of Parent-Reported ADHD Diagnosis and Associated Treatment Among U.S. Children and Adolescents,
- Klassen, L. J. (2017). Adult ADHD and comorbid disorders:
- Barkley, R. A., Peters, H. (2012). The earliest reference to
- Meier. R., Gross. F. (1954). Ritalin, a new synthetic compound
- Goralnick, J. J., Holmgren, M. A., & Sklar, P. (2005). Molecular
- Burt S. A. (2009). Rethinking environmental contributions to
- (2012). The genetics of attention-deficit/hyperactivity disorder in
- Tomaska, L. and S. Brooke-Taylor (2014): "Food Additives:
- Mayes, R., Bagwell, C., & Erkulwater, J. L. (2009). Medicating
- J. M. (2022). Childhood ADHD, Going Beyond the Brain: A
- L. H., Chin, C. Y., & Yang, C. Y. (2022). Gut microbiota and
- Chandler, D. J., Waterhouse, B. D., & Gao, W. J. (2014).
- Bookheimer, S. Y. (2018). Hemispheric brain asymmetry
- C., Giedd, J. N., & Rapoport, J. L. (2002). Developmental
- Swanson, J. M., & Volkow, N. D. (2003). Serum and brain
- abuse. Neuroscience and biobehavioral reviews, 621. https://doi.org/10.1016/j.neubiorev.2003.08.013
- (2022). Evidence-based pharmacological treatment options
- Garnock-Jones, K. P., & Keating, G. M. (2009).
- (2014). A review of the use of clonidine as a sleep aid in the
- In Katzung, B. G., & In Vanderah, T. W. (2021). Basic &
- M. T., & Visser, S. (2011). ADHD: clinical practice guideline for
- Harrison, R. V. (2014). Diagnosis and management of ADHD in
- Barke, E. J., Tannock, R., & Franke, B. (2015). Attention- Nature reviews. Disease
- primers, 1, 15020. https://doi.org/10.1038/nrdp.2015.20
- Haavik, J., & Zayats, T. (2021). Druggable genome in attention-
- Smith, A., & Oh, C. (2022). Dose Proportionality and Steady-
- M.(2022) Mass balance and metabolic pathway following oral
- 2022. Available from https://kempharm.com/news-
- publications/publications-posters/ (accessed March 15, 2022).
- D., & Barrett, A. C. (2022). Oral, intranasal, and intravenous
- 1250. https://doi.org/10.1080/03007995.2022.2076474
- ADHD product [media release]. 2014.
- R. L., & Schwabe, S. (2020). A Phase III, Randomized, Placebo-
- K., & Tarazi, F. I. (2012). Pharmacological characterization